uccellino

CARLETOOO!!!!!

Eò conosso soło de vista, ma eò speto parchè me piase ‘scoltarlo.

A ghe gò messo nome Carleto.

Eò ciamo cussì parchè al tempo che gerimo tosi in Patronato ghe gera stò amigo de nome Carleto, eongo e seco, ma co na bea vosse.

Ma tornemo a Carleto, eò sento rivare ‘vanti sera, sol tramontare. El ga un canto tuto suo, difarente dai altri oseeti. E si, parchè Carleto, me gero desmentegà dirveo, el xe un’ oseeto e sicome no me ne intendo de rasse, pitosto che dire un nome a caso, magari eà xe ‘na rassa che no canta!!! eò gò ciamà cussì.

Be’Carleto el se ferma squasi davanti ea me finestra e scuminsia chel pare un campaneo…pa’ avisarme. Col me vede, el fa finta de gnente ma el ghè dà dentro a pì no posso!

Na roba comovente. El fa dee note so tre tonaità ci ci o ci, ci ci o ci, ci ci o ci. Dopo stò richiamo el va ‘vanti co serti acuti da soprano che gnanca eà Milvia (scusa seto) ghe rivaria. El cingueta ‘na meodia drio altra, un fru fru fru, su un tono e dopo el caea so un cantabie che squasi podaria ‘ndarghe drio anca mi che sò sensa fià! Ma el xe soło un trillo, el pare un fis-ceto pi pi pio, pi pi pio pi, e altre spiritose invensiòn chel fa ridendo squasi pa torme in giro, parchè dopo el torna su dolse dolse e po zò co na scarica de zin zin bon, zin zin ban, zin zin zi ben!

El va ‘vanti cussì, non so gnanca pa quanto, parchè co eò scolto łasso perdare tuto, el tenpo me passa sensa acorsarme. In chei momenti me ciapa un languore in tuto el corpo, compreso el sarveo, che me piasaria aver tacà n’amiga pa gustarse insieme sta dełisia che fa batare el core….

….Però… dopo lu el va via…!

    Ceronte

    (Giugno 2016)

___________________________

conosso – conosco

ciamo – chiamo

gavevo – avevo

eongo – lungo

seco – magro

bea – bella

vosse – voce

oseeti – uccellini

ciamarme – chiamarmi

gh’eà – con forza

caea – cala

ndarghe – seguirlo

gnanca – neanche

scolto – ascolto

acorsarme – accorgermi

piasaria – piacerebbe

tacà – vicino